Anne Şiiri - Serhat Can

Kendim gurbette, annem sılada,
Ben böyle yaşamayı bilirdim anne.
Bayramları iple çeker,
Ellerini öpmeye gelirdim anne.

Bana ak sütünü emzirdin,
Dere kenarlarında çimdirdin.
Hayat seninle bir masaldı,
Yıllar Çocukluğumu elimden aldı.

Bir de beklemek varmış anne.
Gurbetin karanlığına baka kalmak,
Korkularıyla yaşamak varmış,
Yolları gözlemek, gitmekten de zormuş be anne.

Tepelerin ardını gurbet bilirdim,
Başım sıkışınca yanına gelirdim.
Dertlerim seninkinin binde biriymiş,
Gurbet, sıradağlar gibiymiş be anne.

Oğlağımız, kuzumuz vardı,
Anacığım koyun sağardı.
Kırında bayırında hoplayıp zıplardım,
Köyümün derelerinde menekşe toplardım.

Yedi dağın ardında yedi çocuğun vardı,
Telefonların telleri kopardı memleketin kışından.
Güzel anam her gelene, her gidene ağlardı,
Gözleri morarırdı gözyaşından.

Anacığım sen ne kadar fedakardın,
Gecelerin ikinci bölüğünde kalkardın.
Yufkaları saçtan düşmeden kapardık,
Sanki yedi çocuk değil yedi canavardık.

Gurbet beni kınalı kuzumdan ayırdı,
Ne dersin erkekler de ağlar mı anne?
Bu gözyaşları sana yakışırdı,
Yeryüzünde gurbetsiz yer var mı anne?

Yollar el etti biz gittik anne,
Okulu işi bahane ettik anne.
Artık değiştikçe değişti devirler,
Tuzu kokuttu, yaşanmaz oldu şehirler.

Beni yatılı okula muavin ettiler,
Çocukları salıverdim şimdi gittiler.
Doksan dokuz çocuğun aklı köyünde,
Yokladım benim yüreğim de yok yerinde.

Aynaya baktım saçlarım ağarmış,
Meğer her yolun bir sonu varmış.
Çocukluk para versen alınmıyor anne,
Her gidilen yerden gelinmiyor anne.

Anne, seni düşünürüm gözlerim dolunca,
Bilemedim bu kadar incelik niye?
Hani ağlanmazdı erkek olunca?
Korkuyorum “yoksa yüreğim dişi mi? ” diye.

Şimdi yaş ilerledi işler değişti,
Ana hasreti, evlat hasretine karıştı.
Şahin yüreği ile serçe yüreği bir mi anne?
Katmer katmer gurbet çekilir mi anne?

Ak sütünü helal et anne,
Bazen anasından evvel kuzusu kurban olur,
Neye niyet neye kısmet anne.
Bakarsın hasta bekler sağ ölür.

19.03.2007
Serhat CAN
Acıpayam