Anne Şiiri - İsmet Kaplan

Acıktım doyurdun
Susadım ak sütünden içirdin
Bana hem kanat hem kol gerdin
Çocuğum hasta olmasın
Ben hasta olayım dedin
Daha nice nice zahmetlere
Ne çilelere katlandın anne

Başım ağrısa
Ateşimi düşürmeye çalıştın
Bazen doktor oldun
Bazen ilaç
Geceleri baş ucumda bekledin
Sabahlara dek uyku girmedi üzüm gözlerine
Hakkını nasıl öderim anne

Bebekliğimde öptün yüzümü
Çocukluğumda okşadın başımı
Gençliğimde çektin kahrımı
Daha neler neler
Aç kaldın
Susuz kaldın
Hastalandın
Yemedin yedirdin
İçmedin içirdin
Evimizde güzellik olsun diye
Töremiz öyle diye
Hiç sesini çıkarmadın
Kabullenmediğin şeylere
Seni nasıl unuturum anne

Yiğittin inançlıydın sevgi doluydun
Şafakla kalkar işe koyulur
İneği sağar
Ateşi yakar
Yayığı yayar
Çorbayı hazırlar
Sofrayı kurardın
Önce bizi doyurur
Sonra kendini
Sen ne mübarek insandın anne

Şimdi sen yoksun
Kalbim ağrıyor
İçim yanıyor
Sensizlik çok zor geliyor anne