Anne Şiiri - Yeliz Tutar

Yine yağmurlar yağıyor sensiz bu kente,
Dışarıda kuvvetli bir rüzgar
Şimşekler çakıyor gök gürüldüyor,
Herşey maziyi hatırlatıyor bana,
Bekliyorum ama gelmiyorsun anne gelmiyorsun...

Yoksa hatırlamıyormusun o günleri?
Ben korkardım yağmurlardan
Ağlardım senin yokluğunda,
Gelip sıkıca sarardın beni
Yanındayken mutlu hissederdim kendimi.

Sen yoksun anne yoksun
Artık daha çok acıtıyor yağmurlar içimi.
Yokluğunda açılan yara kapanmamıştı zaten,
Umrumdamı sanıyorsun bedenimdeki acı.
Yüreğim kanıyor anne yüreğim kanıyor...

Öyle özledimki tatlı sesini,
On sene oldu annem,yüzünü görmeyeli.
Sesini duymadan tenini koklamadan geçen on sene,
Zamanla diner demişti herkes
Acın bende dinmedi,bitmedin hala anne...

Dün rüyamda gördüm seni,
Elimi tutup öpüyordun beni,anne kokuyordun.
Belkide malum oldu sana.
Kızın gelin olup gidecek evden
Ben büyüdüm anne senin yokluğunda...

Öyle bakma ben büyüdüm dediğime,
Yirmi üç yaşında koca bir bebeğim artık.
Sana hasretim sana açım,
Hadi gel söndür içimdeki ateşi
Unutamıyorum anne,unutamam seni...