Anne Şiiri - Ümmügulsum Avcı

Anne!
Toprak soğuk, hava soğuk, su soğuk
Her şey soğuk senin kucağından başka
Yürekler taş kesilmiş gözler mat

Sen...
Sen varsın anne! senin bakışların
Buğulu bahar güneşi sıcak bakışların
O bakışlarki hayalimde düşümde
Şevkat dolu gözlerini özledim anne

Yok buralarda senin sesin yok
Nerde o yumşacık sesinle anlatılan masallar?
Anne senin söylediğin niniler yok

Anne!
Buralar ejderha ocağı kalabalık yalnızlığı
Buralar kaf dağının başı
Rüzgarlar bağrımı deler anne

Sabahları senin sesin yok yatağımda
Uyanmak istemeyişim ondan bu soğuk odada
Günler bile hasret sana anne...

Ne hayallerin tadi var ne yaşamın
Evde senin esintin yok senin kokun
Eve sığamayışım ondan anne
Eve sığamayışım ondan

Her akşam bir gariplik çöker üstüme
Sensiz gözlerim dolar anne
Sensiz yüreğim kan ağlar
Sensiz içim bir garip sızlar

Kızın çocukluğunu özler anne
Çocukluğunu özler
Kızın seni özler anne!

Dualarını esirgeme anne
Yüreğini esirgeme
Sesini gönder rüyalarıma
Nefesini gönder

Hasretimi gider anne
Hasretimi gider...