Anne Şiiri - Osman Kaya Malatya

Bu dünyada ömrün geçti kış gibi,
Dertlerin elinden gülmedin anne.
Kanadın kırıldı göçmen kuş gibi,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Kanat gerdin üstümüze şefkatle,
Günlerin ay oldu çileyle dertle,
Ömrünü geçirdin bin bir zahmetle,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Bizler de kırgınız derdin elinden,
Yaktı felek cahillerin dilinden,
Başına gelenler anlar halinden,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Felek güldürmedi böyleymiş kader,
Şu yalan dünyaya gelenler gider,
Gariban yaşadın oldun derbeder,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Babam anlattırdı tatlı diliyle,
Elimi tutardı sıcak eliyle,
Güzel günler gitti bahar seliyle,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Nerede babamın sıcak kucağı,
Duman sardı tütmez oldu ocağı,
Terk eyledin al sümbüllü bucağı,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Hasretin sancısı sinene vurdu,
Talihsizlik yerden yere savurdu,
Peş peşe acılar yaktı kavurdu,
Dertlerin elinden gülmedin anne.

Kaya der çileyi çekemez oldun,
İhtiyar olmadan sarardın soldun,
Yavrularım diye kederle doldun,
Dertlerin elinden gülmedin anne.