Anne Şiiri - Halil İbrahim Keçebaş

Anne nedir, bilir misiniz?
O, tenhada açan bir güle benzer.
En kuytularda büyütür yalnızlığını
Sonra çoğalır birer birer
Bütün çocukları doğurarak.
Bazen tükenmenin bitimidir anne...!

Geceler örtemez beyaz yüreğini
Ne kadar korkunç olursa olsun;
Sadece bir can değil feda edilen
Tüfeksiz bir harbin ortasında
Vuruldukça dirilecektir yeniden.
Bazen savaşın öbür adıdır anne...!

Ya ağlarsa bir çocuk
O zaman ne yapar anne?
Koşup gitmez mi hemen,
Küçük bir çift göze bürünüp
Paylaşmaz mı acıları?
Bazen çöle düşen yağmur tanesidir anne...!

Ana dendi mi, durur akan sular
Uçurumlar düşer aşağı
Ve kavuşmanın kucağına atılır hasret;
Yüreklerin ortasına dikilen özlem dağı
Gittikçe yok olur eriyerek.
Bazen sevginin ilk mevsimidir anne...!

Ana sevgisi başkadır sevgiler içinde,
Ana duası başka...
Ve ana rızası...
Cennet ayakla açılmaz ama
Bir anne elidir bizi cennete sunan
Bazen saadetin anahtarıdır anne...!