Anne Şiiri - Zeki Çalar

Canından can verdin, doğurdun beni,
Aldın kucağına sarıldın anne.
Ak sütünü verdin, doyurdun beni,
Beşikte salladın, yoruldun anne.

Ninniler söyledin uyusun diye,
Türküler okudun büyüsün diye.
Tuttun ellerimden yürüsün diye,
Bana tutunacak dal oldun anne.

Öğüt verdin, akla erdirmek için,
Uğraştın didindin giydirmek için.
Bir kaşık çorbayı yedirmek için,
O tatlı dilinle bal oldun anne.

Sevdiğim yemeği leziz yapardın,
Üstümü kirletsem, hemen yıkardın.
Yüzüme şefkatle dönüp bakardın,
Sen her çocuğuna yâr oldun anne.

Küçük bir çocuktum ben hep gözünde,
Ne güzel uyurdum senin dizinde.
Cenneti görürdüm güzel yüzünde,
Gönlümde ışıyan nur oldun anne.

Sevgiyi, şefkati senden öğrendim,
Su içtim elinden, yemekler yedim.
Her canım yanışta 'Ah anam! ' dedim,
Her zaman dilimde var oldun anne.

Cenazen beklerken rahmet taşında,
Tekbirler çekildi her gözyaşında.
Üç kardeş ağladık mezar başında,
Hakk'ın rahmetine kavuştun anne.