Anne Şiiri - Orhan Bektaş

kulak ver rüzgara dinle benimdir
keskin öksürükle çıkan bu sesler
gurbetin emdiği ciğerlerimden
haydarpaşa garına indiğim o gün
bitti sanmıştım tren rayları
hergün yüreğmde uzadı gitti
hasretin büyüdü İstanbul oldu
martı çığlığında kayboldu şehir
yüreğimden taşan tüm efkarımı
dağıttım her yolcunun saçına tek tek
kimi sirkeciden aldı yolunu
kimi otogardan kesti yolumu
yükledim ama bitiremedim
hasretin dağ olmuş içimde anne
beni yola koyan sıcak nefesin
duruyor hala ense kökümde

........

gurbetteyim yine bitti baharlar
kırağı düştü ağardı saçlar
sen olmayınca gülmedim anne

dallarda hazan mevsim sonbahar
sokakta büyüdüm toprakta yattım
lüks vitrinlere uzaktan baktım
ömrümden borç aldım kendimden verdim
yerine kimseyi koymadım anne