Anne Şiiri - Mahmut Karaoğlan

Sana bu gün biraz dargınım anne
Dargınlığım küskünlüğümden değil hasretinden
Hani, hani her gece girecektin düşlerime
Hani kimsesiz, hani çaresiz bırakmayacaktın beni
Bırakmayacaktın beni anne

Hasretin, hasretin vurur beni derinden de
Yakar yüreğimi bitmez soğuk geceler boyu
Yağmurlar kışlar ıslatmaz da yüreğimi
Senin hasretin vurur öldürür beni anne

Şimdi sen yoksun ya
Beni terk edip gittin ya şu koca dünyada
Depremler oldu ta derinden
Dünyalar çöktü sanki üzerime
Söz geçiremez oldum yüreğime
Söz geçiremez oldum gözlerime
Bakıp bakıp o solgun resmine
Ağlıyorlar gizlice
Ağlıyorlar sessizce
Ağlıyorlar anne

Sen, sen gittin ya buralardan
Kuşlar ötmez, dünya dönmez oldu
Yollar dönülmez, yıldızlar parlamaz oldu
Hasretin dayanılmaz oldu anne

Sen göçüp gittin ya buralardan
Geceler karabasan olur çöker üzerime
Karanlıklar boğar aydınlıklarımı
Boğar umutlarımı hasretin
Derin bir denizin derin ir köşesinde anne

Bir gün, bir gün sana kavuşma tesellisi olmasa bir de
Taşıyamam bu yüreği durduramam yerinde
Ne olur tut elimi
Götür beni gittiğin yere götür beni anne…