Anne Şiiri - Sila Arici Turhangil

-Gözünüz aydın hanımefendi
bir kızınız oldu-
dedi hemşire
çığlıkların acının ve korkunun
tatlı bir sevinç almıştı yerini
biten zorluklar
mutlu yorgunluklar getiriyordu şimdi

canının
parçasının kokusunu duydu kadın
ileriyi düşündü
hayal etti kızını gelinliğiyle
anlayamadığı ürpertiyle
o bir anne olmuştu

düşünüyordu
bir anne nedir diye
sevgidir özlemdir tutkudur bebeğine

ağlayışlarında
o küçük beden muhtaçtır
anneye şefkate
bitmeyen ninniler
sımsıcak sarılan ellere

ya büyüdüğünde
sütüm şefkatim ona yetmezse

göreceksin
bir gülüşün bile yetecek o minik neşeye
ve o yavru
dirilip açınca gözlerini gerçeğe
canından kıskanacak ellerin bebeğini
sakınacak korkacak öleceksin onun için
o anlamayacak dinlemeyecek belki seni
sen aldırmayacak
kanatlarından ayırmayacaksın sevgilini
canından kıymetli canın olacak o senin
ellere bırakmak vermek istemeyeceksin
kızsa da reddetse de seni
sen gene de sevecek seveceksin

sonra bir gün bakacaksın ki
dün kucağında sana muhtaç bebek
uçup uzaklara gitmiş
kopmuş ellerinden
işte bunca yıldan sonra sen de yalnızsın
değer miydi diyeceksin
değer miydi bunun için
bunca sıkıntı korku
sevinç dolu üzüntü
uçup gitti ellere
böyle kolay mı verecektin

göz yaşların yanaklarını yakacak bir anda
sonra kapın çalınacak bir pazar günü
elinde çiçeğiyle kızın gelecek
kucağında torunun
işte bu bekleyiş
bu özlem
bu sevgiye değer diyeceksin
bu mutluluk delicesine kavuracak gözlerini

işte güzel kızın
kucağında sevgisi
ilk gün olduğu gibi
açılmış kolların
diyecek ki
annelerin en güzeli
günün kutlu olsun