Anne Şiiri - Kamil Aydemir

kargalar muşulamadı mı
aç kapını
ben geldim anne
ayrılığın soğukluğuna dayanamadı
saçlarım zemheri dağlarına döndü
acılarda sevinçlerim söndü
yalnız yüreğimdeki güneş kaldı
bir de inanç bağım solmadı

insanlar ağlamasın
silahlar çiçek açsın
yeryüzünde kardeşlik dolaşsın dedim
çaldılar gençliğimi anne
gençliğimi çaldılar
beni ölümlere saldılar
babamın verdiği kalemi kırdılar
güvercinli atkımı zorla aldılar
ben istemedim bu ayrılığı anne
ben istemedim
yıllardır elini öpmedim
yemeklerini yemedim
bak işte çıkıp geldim
aç kollarını anne

taş atmadım yılana bile
öpücük verdiysem güle
su karanfile
özendiysem karıncaya
uzandıysam yıldızlara
merhaba dediysem yeni güne
zararım kime
düştüler peşime anne
düştüler peşime
kurşun sıktılar sevinçlerime
direndim
yalnız bırakmamak için dostlarımı
ve yatmak için dizlerine
saçlarımı okşa anne

güneşle yıkandım
ateşböceği gibi yandım
bir kız dokundu
elektrik çarptı sandım
evlendi mi gönlümün hırsızı
köyümün güzel kızı
karagözlün döndü anne
dinsin yüreğindeki sızı

*: Şairin Bu antolojide aynı isimli bir başka şiiri daha olduğundan bu şiiri kayıt edmiyordum. Onun için kendim ANNE isminin yanına * işaretini koydum.