Anne Şiiri - Deniz Gül 2

Hani bir türküsü vardı,
yüreğimdeki ozanın.
''saçlarına yıldız düşmüş''
derdi ozanım.
İşte o türküde,
hasret çeken de,
mektup bekleyen de
ve ağlayan da
hep sendin anne.

Oysa şimdi,
yıldızlı saçlarınla,
kara topraktasın.
Ve inan ki güzel annem
şimdi,
ağlayan da hep benim,
hasret çeken de.

Kalemi alıp elime,
sevda şiirleri, umut şiirleri
yazmak istiyorum.
Ama sen,
yüreğimi öyle buruk,
gözlerimi
öyle yaşlı bıraktın ki;
ne yüreğim el verir,
ne de kalemim varır
sevda ve umut şiirlerine.
Tıpkı yüreğimdeki ozanın
türküsündeki gibi.
Masa üstünde hep,
boynu bükük kalır,
kağıt kalemim.