Anne Şiiri - Figen Çelik

Anne artık sen yoksun yanımda,
Ne yaparım ben senin yokluğunda,
Derdimi kiminle paylaşırım, sendin benim tek sırdaşım.
Terk ettin bizleri bırakıp gittin, bir kuş misali kanatlanıp uçuverdin.
Boynu bükük, kimsesiz bıraktın bizleri,
Annem,annem canım annem.

Evimizin içersi karanlığa boğuldu,
Işıl ışıl yanan aydınlığın yok oldu,
Senin yokluğunla perişan olduk,
Günler, geceler boyu ağladık durduk,
Göz yaşlarımız,feryatlarımız seni bize getirmedi,
Annem, annem canım annem.

Sensiz evlere giremedik,
Sevgiyle gülen yüzünü göremedik,
Sarılıpta hasret gideremedik, pamuk ellerini öpemedik,
Anneciğim nasılsın iyimisin diyemedik,
Annem,annem canım annem.

Düşüm de gördüm seni,
Cennette gül bahçesinde dolaşıyordun,
O sevgi dolu yüreğinle bizlere kucak açıyordun,
Sevgiyle, şefkatle başımızı okşuyordun,
Annem, annem canım annem.

Annem! diyerek sarıldım sana,
Doyamadım o gül kokan kokuna,
Aniden uyandığımda ne yazık ki yoktun yanımda,
Şok oldum gördüğüm rüya olsa da.

Sen bizlerden,evlatlarından ayrı olsan da,
Gösterdi seni bana Allahu hüteala,
Dualar okudum baş ucunda,
Sarıldım anne sıcaklığıyla toprağına,
Annem, annem canım annem

Kavuşmuştum işte yeniden sana,
Hayalimde canlandırdım beraber geçen günlerimizi,
O gülen yüzünü,
Ayrılık çok zormuş oturdum ağladım hıçkıra, hıçkıra
Annem, annem canım annem.

Her nereye baksam sen varsın,
Canım dan kopmuş bir cansın,
Ayrılık çok acı dayanılmaz,senin sevgin şefkatin unutulmaz,
Bu acı ben ölsemde içimden çıkmaz.
Annem, annem canım annem.