Anne* Şiiri - Muzaffer Köndel

Doğduğum gün saçın elime değdi,
Tellerin elimi dolasın anne.
O küçük dudağım sırrına erdi,
Bakışın ruhumu belesin anne.

Sevda ocağında esen bir yeldim,
Rabbim istedi de misafir geldim,
Adını andıkça akan bir seldim,
Gönül dağlarımda sılasın anne.

Ilık nefesini içimde duydum,
Hakka teslim olup emrine uydum,
Ben ben olmaz iken bir damla suydum,
Ansızın kapımı çalasın anne.

Ruhum okşanırdı dedikçe yavrum,
Küçücük dünyamda hâyâlin kurdum,
Bir gün gelir diye bekleyip durdum,
Akan gözyaşımı silesin anne.

Gece çok karanlık, yolarda kar var,
Otuz üç yıl sürdü mühlet o kadar,
Öyle emreylemiş O Yüce Serdar,
Ruz-i Mahşerde sen gülesin anne.

Kınalı parmağın ucunda hüner,
Bilemezdim dertler üst üste biner,
Etrafı kuşatmış gam ile keder,
Şu garip başımda çilesin anne.

Ana kucağını sen de severdin,
Gelse yaz anamı görseydim derdin,
Şimdi berabersin murada erdin,
Sonsuz muhabbete dalasın anne.

Gönlün mü kırıldı sevdiğin yâre,
Arayıp bulduğun bu muydu çare,
Bırakıp da gittin meçhul diyâre,
Cennet-i Âlâ’da kalasın anne.

Elâ gözlerinde gördüğüm ışık,
İçten bakışına ezelden âşık,
Sevdiceğinle sen bir küs, barışık,
Onu da gönderdik bilesin anne.

Kökü kuruyunca hiç dal uzar mı?
Ucu kırılırsa kalem yazar mı?
Desek Ulu Dîvan karar bozar mı?
Gönlüm imkansızı dilesin anne.

Vücud-u İklimin sebebi sendin,
Öyle özledim ki duracak kalbim,
Demek ki benden çok severmiş Rabbim,
Beni de yanına alasın anne.

Ruhun üzerimde bir ulu çınar,
Yıllardır bu gözler hep seni arar,
Gönül mâbedime hâlâ kar yağar,
Rüyamda haberin salasın anne.

Bilirim severdin dağ sümbülünü,
Seher vakti açan bağın gülünü,
Bir yangın sonrası kalan külünü,
Güller yas tutuyor bilesin anne.

*NOT:
ANNE adlı bir şiirim daha var. Bu ANNE şiirim daha önce sitede yayınlanan ANNE şiirimden çok önce yazılmıştı.
Bu şiiri de sizlerle paylaşmak istedim.
Şimdiden teşekkürler.