Anne Şiiri - Kadir Yetiker

Bana güller solar demedin,
Vahalarda çöl olurmuş söylemedin anne.
Acı dolu hayatta sen, neden?
Bana ağlamayı öğretmedin anne.

Anneler gördüm feryat figan,
Anneler gördüm günlerce ağlayan,
Silmek istedim akan gözyaşlarını sadece silmek,
Yinede çıktı onları bir ağlatan anne.

Genç kızlar kandırılırken aşk pazarında
Nice ocakların yıkıldığını,
Yağız delikanlılarında üç kuruşa harcandığını,
Sen, sen hiç söylemedin anne.

Çocuklar, çocuklar ağlıyor.
Bak yetimler garipler ağlıyor anne.
Göz yaşları yaralarına karışmış,
Gözlerden yaş değil kan akıyor anne.

Güneş ölü çocukların üstüne doğsa ne çıkar?
Çocuklar doğmadan ölüyor anne.
Burada yağmur değil kurşun yağıyor.
Çocuklar yağmur yerine bombaları kucaklıyor anne.

Gördüm gülistanı viran etmişler,
Gülü kesmiş bülbülü sürgün etmişler,
Toprağıma sevgi değil nefret ekmişler,
Ağlama ne olur toprağı ıslatma anne….