Anne Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Duvara resmini taktığım zaman,
Odamda ışıklar sönüyor Anne.
Başımı çevirip baktığım zaman,
İçimde hasretin yanıyor Anne.

Ne zaman düşünsem özlemle seni,
Parlayan güneşe tutarsın beni,
Bir gel de görsünler mübarek teni,
İnsanlar resminden tanıyor Anne.

Uzundur yolunuz dedin gelmedin,
Kurumuş ekmeği yedin gelmedin,
Sevdiğim mübarek kadın gelmedin,
Yıllardır bu yara kanıyor Anne.

Gelmeni konuşan çok diller oldu,
Anneye sarılan hep eller oldu,
Benimki sadece hayaller oldu,
Komşular kimsesiz sanıyor Anne.

Kalbime saygıyla dolduğu için,
Şükrederim annem olduğu için,
Kendine eş diye bulduğu için,
Babamı rahmetle anıyor Anne.

….Bir türlü gelemiyordun

(27 Şubat 2005-İskenderun)