Anne Şiiri - Fatma Saylak

Yanaklarımdan öpüşünü hatırlarım,
Ve beni sıcacık sarışını
Sensizlik o kadar zorki anne
Zaman duyar çığlığımı,
Ama gidemem anne.

Tek başıma kaldım bu şehirde
Çaresiz ve ümitsiz.
Ne yana baksam hep seni görüyorum
Neyi hayal etsem anne.

Bütün ışıklar kapanınca karanlık oluyor
İçimde büyük dalgalar
Ölümden korkuyorum artık
Seni görmeden ölürsem anne

Dört duvar arasına hapsoldum
DUvarlar üstüme üstüme geliyor anne
Gurbet mi bu,çile mi,yaşadığım şeyin
Ne olduğunu anlayamadım anne.

Işıkları açsam aydınlatsam odayı,
Yine bir sürü hayaletler.
Peşimi barakmıyor, korkuyorum,
ne olursun bırakma beni anne.