Anne Şiiri - Hasibe Cavaç

Dünya soğuk
Buz dağları sarmış her yanımı
Yüreğimle birlikte ruhum da titriyor
Sar beni sımsıcak kollarınla
Üşüyorum...
Güneş'im ol!
Isıt beni anne!
Her yer zifiri karanlık
Göz gözü görmüyor nerdesin?
Ateş böceğine muhtacım
Işığı kimler söndürdü?
Göremiyorum...
Işığım ol!
Aydınlat beni anne!
Yüreğim incindi
İlacım yok, sen yoksan eğer
Her acımda sen varsın
Gel ki; yaram kapansın
Gülemiyorum...
Gülüşüm ol!
Benim yerime sen gül anne! ..

Anne

İki yazdır kapımı çalamaz oldun
Bu yaz bozuk zilimi çalsana anne!
Yollar kıvrım kıvrım düğümlendiyse
Düğümleri tek tek çözsene anne!

Haydi bekliyorum, bu yaz bize gel
Sana hangi kuvvet oluyor engel?
Kapalı yollar sanki birer çengel
O çengeli kırıp saçsana anne!

Bahçem sulanacak seni bekliyor
Kalbim üzüntüden bazen tekliyor
Ocağım anasız duman tütmüyor
Ateşim yakmaya gelsene anne!

Hasretinden yine yolun gözledim
Yeter artık seni içten özledim
Anne! Hasretini böyle gizledim
O hasretin sırrını açsana anne!

Yollarına bir bak sevgimi serdim
Gözyaşım dondurup buketler derdim
Yavruna annenin ismini verdin
O ismi cismiyle sarsana anne!

Hasretten kırıldı biçare kalbim
Doymadım gitmene razı değilim
Gidersen kimsem kalmaz ki benim
Beni de almaya gelsene anne!

Gidecekmiş gibi hazırlanmışsın
Yaslı gözlerini hep saklamışsın
Yorgun kollarını çok zor açmışsın
Beni sıkı sıkı sarsana anne!

Ölümün acısı kalbim titretir
Bilsen yüreciğim neler işitir
Çölün ortasında tenim üşütür
Haydi tut ellerim ısınsın anne!

Valizin çok dolu sevaplar sığmaz
Yüreğim bu ayrılığa dayanmaz
Sensiz gözlerimde yaş dahi kalmaz
Gözyaşım silmeye gelsene anne!

Emanetin hazır vermek istersin
Bedenin bollaşmış germek istersin
Beyaz bayrağını sermek istersin
Beni bırakıpta nereye anne?

Bu korku içimi yiyip bitirir
İsyan bayrağını dize getirir
Belki senden önce beni götürür
Gidersen babama selam de anne!
Ödenmez haklarım helal de anne!