Anne Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Bir yanık ağıt var Anne,
Sana söylediğim bir türkü.
Sazımın telleri kırık,
Benimse şu yüreğim dökük.
Hasretine ne alışılır,
Nede dayanılır Anne.
Ellerini öpmeyi özlerim,
Yorgun ve kekik kokulu.
Sensiz olmak soğuk bir havada üşümek gibi,
Bir hayel oluşur gözlerimin dolu sularında,
Bir iç çekme meydana gelir dudaklarımda,
Yerini hiç bir şey tutumaz Anne.
Cehennem olur bana sensizlik,
Sefil bir beden kalır bana.
Yıkık dökük ve paramparça.
Kimseler sen olamaz ANNECEĞİM.....

11/12/2002
çarşamba