Anne Şiiri - Zekeriya Aslan

Sen annesin kutsal'sın…
Ekmek gibi
Nerde görülse
Öpülüp
Başlara konansın…

Sen hayat'sın
Su gibi
Tertemiz ve berraksın
Çölde cansın kurumuş bedenlere
Ölülerin kalbine inen,
Diriltici
Şoksun sen…

Nedir Anne?
O Alemin manasıdır…
O şefkattir
O mağfirettir
Hüzündür O

Bütün ruhumla haykırıyorum
Anneeee
Sen bitanesin
Sen anlaşılmazsın….
Sen bi ütopyasın
Tarihin sayfalarında ki
En temiz
Göz yaşısın

Sen herşeyin saf ve duru olanısın
Seni soluklayanlar,
Hızır'la dost olmayı unuturlar

Bende şimdi,
Burda
Yalvarıyorum Rabbi'me
Bana annemin özünü ver…
Beni görenler
Annesin'den bi jale var bu babayiğit te
Deyip

Sarılsınlar,
Sarılsınlar Annelerine! !
Anneleri gibi semavileşsinler

Ve hep beraber annelerin şefkatli kolların'da...
Ya rahim, ya rahim diyerek
Cuş-u Huruş-a geçsinler