Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Hangimizin yaşam yolu annemizin gösterdiği cennete gidiyor ki... Anneler mi hep yanılıyor, yoksa bizler bu yolda yürümeyi mi bilmiyoruz?
'Hayat senin kucağındaki cennete,
Dizinin dibindeki gül bahçesine,
Hiç benzemedi.' diyorsun Köksal...
Belki de tek yanılgımız bütün cennetlerin anne kucağı kadar sıcak olabileceğihi düşlemekti. Ya da onların dizininin dibindeki gül bahçesini... Ah anne, yine kucağındeaki o sıcaklığı duyaydım, ya da dizinin dibindeki gül bahçesinde düşler kuraydım da, varsın benimi başka cennetim olmayaydı...
Şiirinini kısacık başlangıcıyla bile bütün bu güzellikleri bana anımsattığın ve düşündürüğün için teşekkürler sana şair! Keşke şiirinin tümüne erebilseydim.
FEV
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta