Anne 2 Şiiri - Sadık Yılmaz

Bilmedim o büyük sevgiden evla
Saçını süpürge, ettin sen Anne
Hakkın ödeyemem şahittir Mevla
Ne terk ettin ne de, gittin sen Anne

Dokuz ay karnında ettin himaye
Ne desem az kalır değil kinaye
Seninle başlamış benim hikâye
Tek başına bana, yettin sen Anne

Dünyayla aramda mekik dokudun
Her gün hikâyeler masal okudun
Kazadan beladan, beni korudun
Koruyucu melek, settin sen Anne

Sarıp sarmalıyor, senin şefkatin
Yalnız benim için bütün dikkatin
Uykusuz geceler, bitmez takatin
Günlerce yorulup, bittin sen Anne

Senin şanın yüce, dillerde gezer
Hazreti Havva’dan beridir yazar
Öyle bir bakış ki değmesin nazar
Yavrunun gözünde, yittin sen Anne

Benimle ağlayıp benimle güldün
Benimle yaşayıp benimle öldün
Allah’tan bir lütuf bana ödüldün
Duanla dünyaya, ittin sen Anne

En zor anlarımda elimden tuttun
Sarıp sarmalayıp öyle uyuttun
Büyük özveriyle beni büyüttün
Alıp kucağına, yattın sen Anne

Nazıma katlanıp sen bana uydun
Hiç değişmedin ki yıllardır buydun
Benimle övünüp hep gurur duydun
Gerçek bir huzuru, tattın sen Anne

Yalnız benim için, yanı verirsin
Ne söylesem sana kanı verirsin
Tereddüt etmeden canı verirsin
Ateşe kendini, attın sen Anne

Tarih:11.05.2018______________