Anne.! Şiiri - Nisari Özdoğan

Anne.!

A lmadan verdin her an, boğdun beni ihsana.
N e yapsam ödenmiyor bana geçen hakların.
N asıl affettireyim kendimi bilmem sana.
E lbette benim cevrim; saçındaki akların.

A llah değil mi? sana; öf bile dedirtmeyen.
N e kutsal varlıksın ki; Allah'tan torpillisin.
N e bahtsız bir evlattır, sana bed bir söz diyen.
E n acılı anında bile melek dillisin.

A rarım yokluğunda sığınacak bir kucak.
N e kadar muhtaçmışım meğer sıcaklığına.
N asıl biter bu hasret? vuslat nasıl olacak?
E bed-ül-âbâd da al, hizmet uşaklığına.