Anne 2 Şiiri - Fatma Saylak

Anne soğuk akşamlarımın gülen yüzü
Sen içli anılarımda hiç yağmur olmadın
Aşklarımda hatırlatılan bakış
Anne sen benim şehirlerimin yalnızlığını hiç hissetmezken
Ben kendim olmaktan çıktım

Uzun hayaller peşinde sürüklerken hayat beni
Gerçekçi olmadım hiçbir şeye
Uçuşan sayfalar arasında, adım
Kaf dağının uçurumlarında
Bir sonbardı benim için hayat,anne.

Yolun bu karşı yakasında mavi deniz
Güvenilmeyecek son yakarışlar
Kendine olan öz saygının yitirilmesi
Çiçeklerin bir daha açmamasıdır.