Kurumuş güllere bülbül konmuyor
Bahçelerim çiçeksiz kaldı anne
Pervaneler ziyaya uçuşmuyor
Odalar ışıksız kaldı anne.
Yüreğim tarumar,gözlerim nemli
Çekilmez acılar çekiyorum ben
Ortalık karanlık ışık sızmıyor
Aydınlık rüyamda kaldı anne.
Bedenimi hastalıklar çürüttü
Gözlerimde fer kalmadı,kör oldum
Beynimin içinde kemirgenler var
Akıl gitti,bir kaşık kaldı anne.
Hasret kaldım kahkahaya,gülmeye
Suratımda sirkeler satar oldum
Muhabbeti kaybettim kaybedeli
Yüzümde bir acı tebessüm kaldı anne.
Yeryüzünde gezen gölge gibiyim
Ruhum aldı başını gitti
Ben Nurcemal değilim bundan böyle
Nur çekildi tek Cemal kaldı anne.
Kayıt Tarihi : 13.10.2005 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!