Anne Şiiri - Soner Kaya

Her ayrılığın kapısı aralandığında
Hissederim sırtımdaki abdestli elini
Önüme dökülür duaların
Yol açar, çağ kapatır ruhumda bir kuru sözün

Aka karışmış, al saçlarının her telinde
Bulurken gönlüm mutluluğun gerçek sırrını
Sızlar oysa her yanım gidişinin hasretiyle
Öylesine acır yüreğim. İşte öylesine

Ümmi doğdun öyle yaşadın bu hayatı
Bilmedin hiç yazının kirli yüzünü
Ellerin öpülesi gül kokulu ellerin
Besledi büyüttü içimdeki çocukluğu

Tanımadın harfleri, bilmedin rakamların zulmünü
Cümle kelimeler anlamsız, şekilsizken sende
Doğuştan gelen yüce irfanınla büyüdü
Çınar oldu, çağlayan oldu benliğim

Annem, eli kınalı öpülesi annem
Gittiğin yerden yazamadıysan da çocuklarına iki satır
Özlemin daima yollar bize nağmelerini geceler ardından
Ucu yanık bir evraaçta kalmasa senden geriye...