ANNE
Gözü gibi korur;
Her daim sever bizi.
Cennetin anahtarı
Karşılıksız sevgisi.
Hepimiz biliriz aslında
Annemiz ne ister bizden
Kim tutar ilahi emri
"Öf bile deme!" derken;
Gidip yoklamayız dahi,
Kahrolası nefsimizden.
Bir anlasak;
Hayatta olduğunu bilmek
Göz aydınlığı...
Cem eder tüm toplumu
Dağ gibi varlığı...
Dünyalara bedel
Bir kere gülmesi.
Âlem kapkaranlık...
Ve dahi tarifsiz bir acı...
Bir gün kesilirse;
Şu gök kubbede,
Şefkat dolu sesi.
Öp ellerini sevgiyle...
Çaresiz kaldığında
Sımsıkı sarıl ona...
Koy başını ana kucağına
Önünden ve ardından
"Oğlum! Ya da evladım..."
Derse gönülden,
Dayanamaz hiç bir bela
Ananın duasına!
Kardeşim...
Daha ne beklersin yaşamdan!
Ne varsa düne dair;
Hepsi dünde kalmakta.
Bir bak!
Varlığı dünyaya eş.
Bir başka aşkla doğmakta
Her sabah Güneş.
Bir gün.
Hayatımız anlamını yitirir
Kaybederiz huzuru...
Bir gün.
Ķeşkelerle doldurur
Tüm cihanı
Aniden başlayan yokluğu...
Musa Şahin 3
Kayıt Tarihi : 15.1.2025 15:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
87 Yaşında hala -çok şükür- hayatta olan annemin bir gün aramızdan ayrılacağı düşüncesinin karamsarlığı ile yazıldı.
İmgeler az.
İmgesel zayıflık var .
İmgesel zayıflık var .
İmgesel zayıflık var .
TÜM YORUMLAR (4)