Anne Şiiri - Cengiz Saydam

Yarım kalan aşklar,
Ulaşılmayan sevdalar koymadı.
Hayat yordu bizi
Anne

Elim işe güce varmıyor.
Kafamı kaldırıp
Bende varım
Kahır olası dünya
Diyemiyorum
Anne

Kafam karışık
Yaşam hep atıyor kazık,
Dik durup da
Hayattan haz alamıyorum
Anne

Yudum yudum mutluluk,
Benden gölgem gibi kaçıyor.
Huzurum kalmadı,
Nefesim yetmiyor,
Oksijeni işlemeye
Anne

Korkularım dostum
Endişelerim sevgilim
Bezgin ve perişanlığım arkadaş
Aynalar kâbusum oldu
Anne

Mevsimler birbirine karıştı
Ne baharım belli ne kışım
Yazın bile içim üşüyor
Anne

Başı yere eğik olması gerekenler
Başlarını eğmiyorlar
Onları görmemek için
Boynu bükük dolaşıyorum
Anne

Kollarım tutmuyor
Dizlerim bana yan çizdi,
Belimi doğrultup da
Mavi gezegeni kan kırmızısına çevirenlere
Bir tokat atamıyorum
Anne

Okyanusun ortasında,
Devasa suya rağmen
Susuz kaldım
Anne

Uzayda bir zerre bile değilim
Amaçsız ve anlamsız
Bir boşlukta sallanıyorum,
Anne

Tanrıdan kalan mirası bile yiyemedim
Tanrı sessiz ve suskun
Ben ne yapayım
Anne

Lokman Hekim bile çare bulamaz derdime,
Ben kendimi tanıyamıyorum,
Sen de beni artık tanıyamıyorsun
Selam söyle Annene diyorsun,
Bu koyuyor bana
Anne

Bayramlarda salıncak kurardık
Artık o salıncaklar yok
Anne

Çocukluğumu çaldılar,
Geri vermiyorlar,
Anne

Ah neyleyim gönül senin elinden
Türküsünü severdin
Artık hatırlayıp da söylemiyorsun
Anne

Köyde kızılcık toplardık
Şerbet yapmak için
Çalılar arasında kuş yuvaları vardı
Kuşlar ötüşürken
Sen Kürtçe, Türkçe türküler söylerdin
Hayatın sesiydi bu
Kuşlar eskisi gibi ötmüyor
Anne

O güzel insanlar,
Çırılçıplak geldiler
Yanlarına hiçbir şey almadan
Çırılçıplak gittiler
Anne

Bu gezegende kalıp da
Yaşamaya direnemeyenler
Bunca kaosun içinde
Kimselere bulaşmadan
Tımarhanelere sığındılar
Anne

22.10.2022