Anne Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

ANNE..

Küçükken yaralandığımda üflerdin,
Öperdinde anında acılarım son bulur,
Gözyaşlarım kendiliğinden kururdu,
Nasıl canım acıyor iyileşir mi anne..

Yaralarım neden durmadan acıyor
Kanamaları neden bu kadar acı veriyor
Neden iyileşirken bile acılarım geçmiyor
Kafamda bin bir soru var anne.

Büyünce hepsi geçer derdin ya hep
Büyüdükçe derinleşip, koyulaşıyor
Derinleştikçe iz bırakıyor, ağlatıyor
Şimdi bana gel öpeyim desen geçermi
Büyüyünce geçermi geçecek mi anne.

Bilmem ki hayatın zoru ne benle.
Hergün yüreğimi deşiyor anne.
Üzülme olur mu dertleşiyorum senle
Kederler gönlümden taşıyor anne.

Kime el verdiysem kaptı kolumu
Vefasızlık sardı sağımı solumu
Kimler taşır bilmem benim salımı
Ömrüm yaprak gibi düşüyor anne...

Yar dedim, sineme vurdu mührünü
Akıttı gönlüme firak zehrini
Kader deyip çektim hasret kahrını
Yüreğim titreyip üşüyor anne.

Yutkunsam lokmalar dizilir bir bir
Her işim olmaz da bozulur bir bir
Izdırap haneme yazılırda yazılır
Hesabım boyumu aşıyor anne...

Düşlerimden düştüm canım çok yandı
Başlangıcı gören, beni son sandı
Şu gönlüm herkesi dost bilip kandı
Duygularım artık şaşıyor anne.

Ümitsiz kırıldı kanadım kolum
Meyve vermez oldu çürüdü dalım
Senden önce gider kabire yolum
Hislerim ölüme koşuyor anne..