Anne Şiiri - Ali Emek

Bir küçük çocuk,
Ağlamaklı kocaman gözleri.
Hüznün bütün renkleri yüzünde,
Eski bir parka, üstünde.
Dikkatlice bakıyor etrafa,
Zamanı durdurmak istercesine.

Ağlıyor.
Bilmiyor ne yapması gerektiğini
Daha önce hiç yalnız kalmamıştı ki
Yanında hep annesi
Babasını hiç tanımadı
“abim” diyemedi, “abla” demedi hiç
Bir saat önce de, terk etti annesi.

Koşamadı hiç yemyeşil çayırlarda,
Bildiği bir nemli bodrum kat,
Ve soğuk kaldırımlardı.
Hep yağmur vardı yaşamında
Güneşi bilmedi kitaplarda dahi.
Bir annesinin gülüşü,
Bir kokusu.

Başladı yine yağmur
Çocuk ıslak, kaldırımda
Boynu öne eğik
Karışıyor gözyaşları tuzlu suya
İstediği tek şey,
Dökülüyor dudaklarından,
Bir kelime,
Derinden,
Kimseye duyurmadan sessizce:
anne..