Anne Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Anne ne olur bağışla beni
Hani çocukluğumda aldığın
Onunla oynayıp avunduğum
Topacım kayboldu anne

O zamanda çok ağlamıştım
Şimdi ağladığım gibi
O’nu da çok sevmiştim
Seni sevdiğim gibi

Ne olur kıskanma sende
Bak şimdi yalnızım,Onsuz
Yıllar önce olduğu gibi
Topacım kayboldu anne

Ne bir sırdaş ne arkadaşım var
Gündüzlerim hepten virane
Gece zifiri karanlıklar içinde
Şimdi sende yoksun ki anne

Sensiz hep onunla avundum
Senin kokunu onda duydum
Hayat arkadaşım can yoldaşımdı
Ne olur kıskanma O’nu anne

Tutan elim gören gözüm
Soframın kaşığı, gönlümün ışığı
Ekmeğimin tuzu ,biberi,
Artık sende yoksun ki anne

Kadeh kadeh içtiğim ,
O’nunla kendimden geçtiğim
Yürüdüğüm yolum kolum kanadım
Elimdeki topacım kayboldu anne

Şimdi yalnızım bir başıma
Neden çağırdın onu anne
Neden aldın onu benden
Benden çok mu sevdin O nu anne

Hiç fark etmedim geçen yılları
İlkbaharı,yazı kışı, sonbaharı
Unuttum yaşımın elli olduğunu
Yirmibeşinde sanırdım kendimi

Birden bire yaşlandım
Aklar düştü şakaklarıma
Yılların yorgunluğu çöktü üstüme
Gönül yorgunuyum yorgunum anne

Hayatın anlamı yok onsuz
Zamansız gelen baharın
Hazanını yaşıyor gönlüm
Öksüz bir çocuk gibiyim anne

Yıllarca üstüne titredim
Nadide bir çiçek gibi
Aşkla baktım büyüttüm
Sevdalıyım O na halende öyle

Nazara geldi sevdamız
Vuruldum yüreğimden
Vurgun yedim derinden
Zamansız kayboldu topacım anne

Artık kim tutar ellerimi
Kimi sarar boşta kalan kollarım
Kim dinler sevda ninnilerini
Şimdi yalnızım yalnız anne

Bakma sen ellili yaşlarıma
Bakma sen ak düşen saçlarıma
Ben halen , topacını kaybeden
Artık öksüz çocuğum anne

Kıskanma sende sevdamızı
Bak, işte yanına getirdim
Öpmek için pamuk ellerini
Hasretliğini gider anne

Misafirini kabul et ne olur
Sımsıkı kucakla, doyasıya kokla
Sar sarmala cennetinde tut
Ninniler söyle sinende uyut

Mahşerde beni bekle…
Sırat’ta beni bekle ellerinden tut
Çok sevdim çok sevdim Onu anne
Sende kaybetme kaybetme O’nu anne
2009