Anne Şiiri - Özlem Sedef

Doğmuştum bir Mayıs sabahı
Açmıştım dünyaya gözlerimi
Annemin kucağında,mis kokusunda
Sarılmış kalmıştım omuzlarında

Minik,minicik bir bebektim
Yazılmıştı birer birer kaderim
Annem ağlıyor, gözyaşlarıyla
Diyor bebeğim bebeğim...

Nerden bilebilirdim annem
Seni bu kadar üzebileceğimi
Aldılar küçük yaşta elinden
Ben hep suçlu bildim seni

Herkes annesiyle okula giderdi
Elinden tutar yavrum derdi
Ben çok yalnızdım annem
Hep senin sesini kulağımda hissederdim.

Çok özlemistim seni
Bana yavrum deyişini
Ah annem ben hep suçlu bildim
Seni ve kendimi...

Büyütmedin belki ama
Annemdin sen benim daima
Mis kokulu cennetim
Dokuz ay karnında taşıyan meleğim..

Gelmiştim ben senin yanına
Kötü sözler söyledim Ana
Yavrun seni hep sevdi
Melek yüzlu bebeğim

Ah annem nelerden geçtik
Ben sensiz,sen bensiz
Kurban olduğum yavrun hep yanında
Seninle daima

13 yaşında aşık oldum bir çocuğa
Eziyet ettim sana ve babama
Ah annem konduramadim yüreğime
Sahip çıkamadım sizede sevgimede..

Yanlış kisiydi belkide ama
Elimde değildi ki ana
Ben aşık olmuştum herkes gibi
Gözümü kör etti bu sevgili

Ezdim gectim babamı ve seni
Anladım hatamı gül kokulu prensesim
Her zorluğa göğüs gerdigim
En güzel anne sensin....