Anne Şiiri - Emin Yıldız 2

Senden bir parça iken, çekip aldılar beni.
Öğütmeye başladı şu dünya değirmeni.

Çileye sarmal iken dünyanın her bir turu.
Ne büyük bir nimetmiş, anne karnı huzuru.

Ağlamakla başladı, dünyadaki ilk anım.
Gözümde yaş dinmedi, sürekli yandı canım. 

Ağlamaktan çürüdü gözümün yuvaları.
Ah nerdesin! Annemin şefkatli duaları.

Yetişip kurtar beni, ıztırapla bitmekten,
Adım adım ölümün kucağına gitmekten.

Duanla kucaklayıp, yüreğinle sar beni.
Merhametin olmazsa, bu hayat yorar beni.

Anne, merhamet demek, merhamet, anne demek.
Öylesine yoğun ki onda sevgi ve emek.

Bir  ömür, sevgi ile bir umudu beklemek,
Her yavruyla yeniden büyüyüp, emeklemek.

Yüreğe, maya diye sevgiyi katar anne.
Duasıyla, bir ömür ayakta tutar anne.

Muhtacım ben, duanın her bir kelimesine.
Doyamam, yavrum diyen şefkat dolu sesine

Meftunum, huzur veren sıcacık nefesine.
Ben doğuştan aşığım, annem kelimesine.

Sevginde Cennet saklı, gazabında ise nar.
Evladın, şefkatinden uzaklaştıkça yanar.

Ayağının altına cenneti sermiş Allah,
Cennet güzelliğini kalbine vermiş Allah.

20 Aralık 2021   Emin Yıldız