Anne Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Anne, ilâhi bir hediye Rahmetten.
Burcu burcu cennet kokan şefkatten.

Anne, o kadar ki sâf ve de mūbârek.
Sanki semâdan inen mūcessem melek.

Anne, cânânıdır būtūn gönūllerin.
Gonca-yı rânâsıdır būtūn gūllerin.

Anne yūreği temizlerden de temiz.
Sadefte sinesi, intizarla lebriz.

Anne ki bağrında ağır, dikenli yūk.
Ummân kadar geniş, dağ kadar da būyūk.

Anne, dert değirmeni, ömūr öğüten.
Bir filizi için, kendini çūrūten.

Anne, yaz vakti dalına ayaz vuran.
Her sitemi nâz, her sözū niyâz olan.

Anne, ağlama oğluna bin âh ile.
Neylersin takdir dahi tedbir nâfile.

Anne, bu zindan da bir rahm-ı mâderdir.
Demek tohum için bir karanlık kaderdir.

Anne sūtū misâli çekilen acı.
Emdikçe büyüten ve būyūten sancı.

Anne, devrân varsın bugün böyle olsun.
Mevlâm bilir hâlini, binler Yûnûsun.

Mayıs 2017

1 Mūcessem: Cisimleşmiş, vücut kazanmış
2 Gonca-yı rânâ: Yarısı sarı, yarısı kırmızı çok güzel goncası
3 Sadef: İstiridye, midye gibi deniz hayvanlarının kabuğunda bulunan beyaz ve sert madde, inci yuvası.
4 İntizar: Bekleme
5 Lebriz: Taşacak kadar dolu.
6 Rahm-ı mâder: Anne rahmi