Anne Şiiri - Rifat Akpınar

Daha ömrümün bahar ayında
Beni burda koyup gittin anne
Ardına bile bakmadan köyünde
Ellerimden kayıp gittin anne

Gittiğinde daha yaşım ondu
O gün aldığım nefes sondu
Ömrüm o yaşta öylece dondu
Senelerimi sayıp gittin anne

Gittiğin yer söylemedin nere
Aldı seni benden o zalim dere
Bir sabah vakti orta yere
Sofrayı yayıp gittin anne

Sonra anne oldum,yaptım aşımı
Senelerce ağladım, dövdüm döşümü
Hemen gelirim deyip kardeşimi
Beleğe sarıp gittin anne

Sonra gelmedin hep bekledim
Dünyanın dertlerini ekledim
Her sabah yatağını yokladım
Yorganı serip gittin anne

Bilmedim senelerce bunun aslı ne
Bu feleğin bize kastı ne
Sabah vakti ekmeğin üstüne
Peyniri sürüp gittin anne

Allah aldı bu dünyadan çekip
Gittin Sessizce, sobayı Yakıp
Kapıyı aralayarak bakıp
Son kez görüp gittin anne

Dünya sana bu kadar dar imiş
Benden çok Allah’a yar imiş
Meğer çok acelesi var imiş
Bedenini toprağa verip gittin anne

Daha büyütecektin bizi hani
Oysa öpemedim doyarak seni
Bu Gönlüm’le tek başıma beni
Öylece bırakıp gittin anne

#ŞiirRıfatAkpınar | 18.05.2018

Genç yaşta vefat eden bütün anne’lerimize.