Anne…
Varlık vesilesi…
Öyle ki insanın kendinden çok daha sevilesi.
Allah’ın merhamet tecellisi.
Kelimelerin en sıcağı, en güvenlisi.
Bitmez fırtınaların dingin sahili.
Anne…
Sen nasıl güzel bir şeysin öyle?
Gelseydim 70 yaşıma, sığınırdım sana işte yine böyle.
Ben erkeğim, güçlü müyüm?
Gördüklerinin küçük bir parçası bile yıkardı beni...
Düşerken bile düşürmedin beni yere…
Rabb’im seni geldiğin yere, cennetlere nasip ede.
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 15:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/12/anne-1592.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!