Anne!.. Şiiri - Abdulhakim Soyal

Üşüyorum... Yüreğim yangın yeri anne,
Ben üşüyorum.
Sahillere vuran Güneş'e inat...

Derdim çetin, kalbim yaralı ve ben
Kanadı kırık bir güvercin,
Hangi ateş ısıtır benliğimi?..

Kor olan kalbe inat, kışı yaşıyorum.
Sen çıkıp gelsen,
Buzullar erirdi sevgilim ve ben üşüyorum.

Özleminle erirken üşüyorum.
Sus!.. Devam etme bilmesin hiçkimse derdini
Sessiz bir kış bu, kaderiyse erimekmiş bu soğukta...

Anne!.. Üşüyorum sarar mı yaralarımı o yâr?..
Soğuk çok soğuk... sevdamın ateşi yakarken kalbimi
Benliğimde bir kış ve ben çok üşüyorum!..

- A. Hakimm... -