Anne Şiiri - Meryem Beyazal

Hangi şiir siler ki gözyaşlarını,
Hangi çiçek gizleyebilir gözlerindeki uykusuz gecelerin ferini.
Hangi türkü dindirebilir içindeki özlemlerin ölmeyen sızısını?
Anne uzat ellerini,
Bir büket gül ettim de yüreğimi, ekledim özlemlerimi.
Veremediklerimi, yetemediklerimi, gideremediklerimi,
Affı olmayan eksikliklerimi, bir ömür biriktirdiklerimi.
Beklediklerimi, özlediklerimi, önemsemediklerimi.
Hepsini ekledim de çıkınıma yüreğimin, geldim ben.
Uzat ellerini.
İçindeki kırıkları toplayayım onarmak için yüreğini,
Unut diye kan ter içinde dönuşsüz gidişlerimi,
Sileyim alnında biriken yılların yorgun izlerini ellerimle.
Bilirim ayıkladığında acılarını, ben kalırım geride.
Mutluluklarını çıkardığında da ben olduğumu sende.
Suskunluklarını biriktirdim bu yüzden,
Küskünlüklerini çizdim içimdeki denize.
Sabahı olayım diye içindeki kıyametin,
Aldırmayışlarımı getirdim tövbekar gecelerin zifirisinde,
Anne uzat ellerini,
En güzel renkleri getirdim yeniden çiz diye beni.
Umudumu, sevgimi, gülüşlerimi, görmek istediklerimi.
Çünkü en güzel senin gözlerindi.
En güzel nağmeleri seçtim senin için, ama en güzel senin sesindi.
Anne uzat ellerini
Bugün alnındaki en uzun çizgide yürüyelim el ele.
Ellerindeki nasırda nefeslenelim bir süre.
Göz çukurlarında biriken damlalarda yıkayıp ellerimi,
En uzun secdesine varayım, çukurlaşan avuçlarının dibinde.
Çünkü en güzel senin tevbendi, en güzel dua benim için.
Anne uzat ellerini,
Çiçek değil getirdiğim, Biriktirdiğim pişmanlıklarımın,
İçini acıttıklarımın, aldırmayışlarımın, kırdıklarımın, döktüklerimin,
Çarptığım kapıların, büyüdüm sanıp küçüldüklerimin,
Özrünü getirdim.
Bütün isyanlarımın, sürgünlüklerimin, bendeki sensizliğinin.
Anne uzat ellerini, öpeyim affını dileyerek,
Bas beni bağrına yeniden, dinleyeyim ben diye çarpan kalbinin sesini.
Anne affet beni,
Çünkü bilirim telafisi yok varlığıma rağmen sendeki bensizliğimin.

Meryem BEYAZAL