Benim annem ben küçükken ölmedi,
bilemem erken yaşta öksüz kalanın halini.
Her sabah kalkar bana kahvaltı hazırlar,
dur durak bilmeden yapar bunu.
Ben annemin mezarını görmedim hiç,
gözünden akan iki damla yaşla
annesinin mezarını sulayanın halini bilemem ben.
Kabustan terler içinde uyandığımda
başucumda bitiverir annem.
Annesi yerine oyuncağına sarılan
ufaklığın halini anlayamam ben.
Ama Anneler Günü'nde hatırlamam ben annemi yalnız.
O gün ona sevgimi sunmam,
geri kalan 364 günde yaptığım gibi.
Bilirim ki ayıp olur yapamayana.
Kayıt Tarihi : 10.5.2020 02:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nadir Çınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/10/anne-1577.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!