Anne Şiiri - Hüsnü Avcı

Sen beni şeref madalyası gibi hep sinende taşıdın.
Beni hep birtaneciğim diyerek sever koklardın,
Yere göğe sığdıramazdın beni hep gönlünde saklardın,
Şimdi ben seni o ufacıcık mezara nasıl sığdırırım ANNE.

Bendim senin tek sevinç ve hüzün kaynağın,
Bendim hüzünlendiğinde gözünden damlayan yaşların.
Güldüğünde yanağında açan gamzen bendim senin,
Nasıl gülerim ben sensiz artık ANNE.

Sensizliğin şimdiden vurdu akşamlarıma, artık kimse gülmüyo senin gibi,
Sen gibi kimse sevmiyor bitaneciğini koklamıyor tenimi oğlum diye diye.
Babam sensiz kaldı artık gülümseyemiyor hayata, evimiz sensiz kaldı.
Açamıyor kapılarını seni kaybettiğimizden beri ANNE.

NOT: ANNELERİNİ KAYBEDEN ÇOCUKLARIN ACILARINI HİSSEDEREK KALEME ALDIĞIM BU ŞİİRİMİ DÜNYANIN ÇEŞİTLİ YERLERİNDE ZULÜM VE İŞKENCE ALTINDA ANNELERİNİ KAYBETMİŞ ÇOCUKLARA İTHAF EDİYORUM.