Anne Şiiri - Gul Su

Tüm iyi niyetlerimi...
gömdüm bu gece anne.
Bir yığın zorba insanlar içinde tükendim, bittim,yoruldum.
Bu acımasız hayatı 40yaşında daha bi iyi anladım anne.
Ben hiç vurulmamıştım,bu denli sol yanımdan.
Bu denli yara almamıştım.
Oysa ne çok hayallerim vardı be Anne,ceblerime sakladığım,
Anlatsam bir tek sen anlarsın beni.
Kalmadı anne kalmadı...
Ne hayallerimi bıraktılar nede içimdeki o tertemiz saf çocuğu.
Kalbimi param parça ettilerde gittiler anne.

Baharlarımı aldılar anne.
Bahçendeki son gülünüde kuruttular
Yerine kış tohumları serpip,
beni benden alıp da gittiler.
İçim çağlayan ırmaklar gibi
çağlıyor bu gece anne.
Sağım fırtına,solum boran.
Meğer ben ne çok yanlış yapmışım anne.
Hiç deymeyecek insanlardan,
sevgi dilenerek.
Oysaki sevginin en yücesini,
Rabbimden istemeyi unutmuşum anne.
Derdi veren Rabbimden dermanımı istedim.
Duy sessiz kıyametimi gör halimi diye yalvardım.
Bu aciz kalmış kulunu çek çıkart dipsiz kuyulardan allahım.