Anne Şiiri - Ayşegül Bahceci

Bilmem ki hayatın zoru ne benle
Hergün yüreğimi deşiyor anne
Üzülme olur mu dertleşsem senle
Kederler gönlümden taşıyor anne

Kime el verdiysem kaptı kolumu
Vefasızlık sardı sağım solumu
Kimler taşır bilmem benim sal’ımı
Ömrüm yaprak gibi düşüyor anne

Yar dedim, sineme vurdu mührünü
Akıttı gönlüme firak zehrini
Kader deyip çektim hasret kahrını
Yüreğim titreyip üşüyor anne

Yutkunsam lokmalar dizilir bir bir
Her işim olmaz da bozulur bir bir
Izdırap haneme yazılır bir bir
Hesabım boyumu aşıyor anne

Düşlerimden düştüm canım çok yandı
Baslangıcı görsem, beni son sandı
Şu gönlüm herkesi dost bilip kandı
Duygularım artık şaşıyor anne

Ümitsiz kırıldı kanadım kolum
Meyve vermez oldu çürüdü dalım
Senden önce gider kabire yolum
Hislerim ölüme koşuyor anne

Ayşegül Bahçeci