Anne uyan...
Kalbim bir kuş gibi uçup gidiyor,ayaklarım çıplak yagmurun ıslattıgı topragın üzerinde ..
Küçücük gözlerimi dolduruyorum gokyüzüyle ,kalbim bulutların arasında usulca süzlüyor..
Aklima gelmeden karanlik uyan anne..
Ufacik kalıyorum onca dunya insanı ve onca hayatın arasında,gökkusagi umutlarimı boyuyor kaderim kapkaranlik sen uyan anne...
Tanju Senel
Kayıt Tarihi : 21.2.2019 14:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!