Anne Şiiri - Ahmet Kara 4

aşkın bedeli
vurgun yemiş baharlarım da
ayrılığın yıl dönümü
bu geceye seni yazmak istiyorum

anne

tutsak sözcüklerle gezdiğim
kimliksiz şehirlerim de
ağıt olmuş can kırıkları yüreğimde
derin bir yaram var ve susuyorum

bütün kuşlarım ölmüş acıları içimde
ölüm yanığı kokusu alıyorum
babama bir mektup yazdım göz yaşlarımdan

kumdan kaleleri yıkılmış çocukluğumun
seni kalbime yazdım
bir şey var içimde hiç geçmiyor anne.!

hani özlem hani kırmızı gül hani vuslat
elveda mı dedin

ölüm yanığı kokularında
piyanomun başında

bir ağıt olmuş içimde sessiz dalgalar
çok soğuk karanlık gecelerimde

büyümek istemiyorum artık
sana ellerimi verdim
yüreğime kadar yolun var
ne olur bırakma ellerimi

korkuyorum anne.!
korkuyorum anne.!

yastık altı düşlerimde
yüreğimde çalan en güzel türkülerim
martıların hüznüne karıştı

esmer sevdalarım da sevdim ben seni
yüreğimin ilk bahar şarkısında

yağmurların ıslattığı hüzün çiçeklerimle sustu
zamansız bir veda

sevmeyi öğretecektin bana
yağmurlarda kokulu aşkınla
şimdi düşünüyorum da

sana ne kadar muhtacım

anne.!
anne.!
anne.!