Anne Şiiri - Nevzat Yazıcı

ANNE

Kaybedince kıymetini anladım.
Yokluğun bir türlü dolmuyor anne.
İnan sen gideli çaresiz kaldım,
Olmuyor sensiz hiç olmuyor anne.

Ne yaptım ben sana seni üzecek.
Beni böyle bırakıp ta gidecek.
Şimdi gözyaşımı kimler silecek
Eller el derdinden bilmiyor anne.

Beyazlar siyaha döndü gözümde.
Düz yollar hep yokuş oldu önümde.
Meğer yapayalnızmışım ömrümde,
Dostlar arayıp ta sormuyor anne.

Bilsen şimdi nasıl perişanım ben.
Hayalin gitmiyor hiç gözlerimden.
Acep darılıp ta küstün mü benden,
Söyle yüzün niçin gülmüyor anne.

Rehberi sen idin fani ömrümün.
Meğer ışığıydın iki gözümün.
Beni de öldürdü senin ölümün,
İçimden yaşamak gelmiyor anne.

Şimdi anladım ki sensiz bir hiçim.
Hasret ateşiyle yanıyor içim.
Ah bir bilebilsen seni ne biçim,
Gözlerim arıyor özlüyor anne...

Şair Nevzat YAZICI