Anne Şiiri - Beşir Çitak

ANNE

Bir ninni söylesene anne 
Uyutsun şu acılarımı 
Canım çok yanıyor anne dayanamıyorum 
Ellerimi ovuşturuyorum birbirine 
Sonra terlemeye başlıyorum 
Bedenim buz gibi, yüreğim cayır cayır anne

Bu kelepçe, bu zincir acıtıyor bileklerimi 
Yanıbaşımda vakitsiz ölümler gördüm anne
Kurumuş kelebek ölüsü gibi düşüverdiler 
Gözleri açık kaldı da, ben kapadım anne

Bahar yok burda, mevsim hep kara kış
Ekmek arasına tutsaklık dürüyorum
Küçük voltalarda upuzun düşler kuruyorum
Bir gün diyorum anne, bir gün mutlaka 
Güneş yeniden doğacak, bitecek karanlıklar
Ve ben gökyüzüne, özgür özgür bakacak
Hey özgürlük türküsünü söyleyeceğim anne

Ve biliyorum anne, devran değişecek
Mavi gülüşlü çocuklar doğacak
Barışı, kardeşliği ve özgürlüğü getirecekler
Soğuk namlulara gül dikecekler anne
Bitecek bu esaret, bitecek kara günler
El ele, kol kola halaya duracağız
Yarınlara rengarenk çiçekler ekeceğiz anne

BEŞİR ÇİTAK