Anne Şiiri - Selahattin Bakır

Olmuyor anne, olmuyor
Özlüyorum işte
Gülüşünü hatırlamıyorum;
Hiç gülmemişsin ki
Kalk Allah aşkına kalk
Böyle yapayalnız boynu bükük koma beni
Kalbim yanıyor anne çığlık atıyor yüreğim
Gökyüzünün mavisini başına tül
Semadaki yıldızları yakana gül olarak takayım
Ah anne ah sensiz ben ne yapayım
Sensizliğin acısını yudum, yudum çektim içime
Gecenin koyu yalnızlığı gibi
Yokluğunun keskin sızısını yaşıyorum.
Günbegün kanayan bir yara sensizlik
Sakladın tüm hüzünleri içinde
Sakladın acı kokan yanını
Acın düştü yüreğime anne
Dayanamadı yüreğim dayanamadı hasretine
Kuşlar konmadı dallarına ağaçların
Yüzüm gülmedi
Karanlıklara hapsoldum
Küllenir demiştim sensizliğin acısı
Olmadı anne yalanmış hepsi
Gecenin koyu yalnızlığı gibi
Kanayan bir yara sensizlik anne kanayan bir yara
Haykıramıyorum içimde ki sızımı
Senin sıcaklığına sığınıyorum
Çok acılar çektin annem çok acılar
Kendine sakladın hüzünlerini
Kalk anam kalk kalk Allah aşkına
Yatma öyle sessiz öyle nefessiz
Kalk koynuna al beni yaşadığını bileyim
Senle olmak ölmekse bende öleyim
Bıraktın ya beni tek başına
Ben nasıl yaşarım anne
Söyle
Nasıl yaşarım