Anne.... Şiiri - Abdullah Atay

aç gözlerini annem
ben geldim ben...
bahar kokulu tenini
sürme çekili gözünü
gül kurusu benini
bana can veren bedenini
tabii ki en fazla seni
seni ben çok özledim anne...

hadi tut ellerimi anne.
ellerin elleri
ellerimi senin gibi tutamıyor
senin gibi derdimi avutamıyor anne.

kucakla, öp, okşa beni
yine çocukluğumdaki gibi.
hadi anne.
tanımadın mı beni? ..

haklısın; ben büyüdüm
hem adamakıllı
hem de;
anamakıllı büyüdüm ben
ellerim, gözlerim kocaman
sevginle büyüyen yüreğim daha da bir kocaman.
ne sevdalar sığdırdım içine
ama bambaşka senin bendeki sevdan...

ben hiç değişemedim ki
yine o bildiğin küçüğünüm.
gözlerini aç, bir bak
sadece çoğalan saçlarımdaki ak.

bilirsin
karanlıklar korkutur beni.
yalnızlığım büyür tutmazsan ellerimi.
sarmazsan kollarınla üşürüm,ölürüm
sar sarmala
yine eskisi gibi.beni! .

sesin, sesim oldu
nefesin de nefesim.
hep besledin canınla kanınla
bir de kadınlık varlığınla
dokuz ay taht kurduğum karnınla
ilk anayurdumsun sen anne.

anne ne diyeceğim sana
babamı da çok özledim,çok.
dün gece gördüm rüyamda
'sizleri özledim' diyordu
başımı okşayıp bağrına basıyordu.
o sıra sen geldin
beyaz giysiler içinde.
'melek oldum ben de' diyordun
ak güvercinler gibi kanat çırparak
gülümsüyordun.
sonra beni bırakıp
ele ele tutuşarak
süzülüp gözden kayboldunuz.

bu nasıl bir rüya anne?
bu nasıl rüya? ..

aç gözlerini
hadi uyan!
uyan be annem
hadi uyan!
en sevdiğin yediveren güllerle
kırmızı karanfiller getirdim sana
alsana! ..

anne
lütfen anne.
sahi oyuncaklarım nerede?
oynayalım hadi seninle
kuralım salıncağı yine
salla beni göğün en zirvesine
salla ki;
kirpiklerimizde demlenen gözyaşlarımızın buğularıyla
çile çile bulutlarla örülmüş
o kara perdeyi yırtacağım.
şimdi hayatımıza günlük güneşlik
yeni bir sahne açacağım anne.

hadi anne hadi
kalk hadi
şaka yapma.
kalk! ..kalk! ..kalk!
anne! ..
yoksa...yoksa
annee
anne yaa
annee
anneeee! ..