Anne Şiiri - Melek Avcı Çoşkun

Kurban olayım anam,
Yüreğin yufka, sözün özün bir.
Acı konuşsan da sözünde sevgi,
Özünde güzellik
Ben senin, sen benim canım ciğerim
Ne kadar büyüsem de,
Muhtacım şevkatine
Ararım; ağladığımda başımı koyduğum dizlerini
Göğsüne sıkıca bastırıp, saçımı okşadığın ellerini
Bağrına basar iken ki başıma kondurduğun öpücüklerini; Vazgeçemem ki sevginden,
Küserim; sana çıkmayan yollara
Ararım.
Ben körpecik iken tüm kötülüklere göğüs gerişini
Ne kadar büyüsem de
Burnum akıntısını çekerken yukarı,
Silerken gözlerimdeki yaşlarımı, ellerini özlerim

Hayat ne garip
Bağrımı tutuşturup yakar şimdi yokluğun için için
Büyüdüm de ne oldu ki
Dertlerim dolandı boynuma, yine seni aradım yana yana
Senin şefkatin , sevgin başka
Tüter gözümde yarenliğin
Tutuşur gönlümde hasretliğin
Her daim yarsın bana