Anne...... Şiiri - Mustafa Duyar

Anne.........
Sen neredesin görünmez oldun
Sesini duyamaz oldum.....
Ne olursun ses ver....
Benim sesimi duyan ve
Hallerimden anlayan sadece sendin
Şimdi beni duymuyorsun
Bagrina basıp evladımsın demiyordun
Gözlerin görmez olmuş
O güzel bedenin kıpırtamayan olmuş
Benim bu hallerim ruhuna şad olsun
Yanina geldiğim an
Benı gör ve bağrına bas annem............
Sana Hasret kaldım
Beni yalnız bırakma annem.............
..
Anne.........
Senin o dedigin nashatları
Ben tutan oldum
Benim başım çok belalara ugrayan oldu
Ben
yinede sabırli oldum
Ben senin özleminle yaşayan oldum
Sana kavuşmayı istiyorum annem......

Ahhhh be annem.....
Hani bana şöyle derdinya
Oglum her ne yaparsan yap
Dogru olandan şaşma derdin
Ben senin sözunü tutan oldum
Darda kalip huzünlü hayatım oldu.
Ben yine doğruluktan ayrılmadım
Ayrilmam be annem............

Anne.........
Senin gözün görmüyor
Ben perişan hallerde yaşıyorum
Kurmuş oldugum evimin bacası tütmez oldu
Şimdi mutsuzum
Bayküşlar yuva yaptı.
Örümcékler ağ kurdu
O yetmiyormuş gibi parelendi
Yetiştirmiş oldugum filizlerin boyunları bükülü
Hüzünlü halleri oldu
Hayata terk edilen oldular
Şimdi ne o filizleri
Ne de filizler veren sevda bahcesini görmeye
Ve haber almayan oldum.

Mustafa duyar